هر که برای پرواز گریه کند خلبان خوبی می شود.

این جمله ای بود که جمعه شب من و به فکر فرو برد.

راستی ما که این همه به آقا التماس دعا داریم و می خواییم که دست تودستش پرواز کنیم تابر دوست .تا حالاتو فکر آماده کردن خودمون بودیم. خودم از نوشتن این جملات تکراری دیگه دارم خسته می شم.

چرا دل ما تنگ پرواز نمی شه.

چرا هوای بر دوست نمی کنه .

چرا ما برای خلبان شدن کاری نمی کنیم.

این چرا وهزاران چرای دیگه.

نمی دونم دنبال چی می گردم ...

فقط میدونم دیگه از خودمو کارام خسته شدم...

کاش یکی بیادو پرواز یادم بده..................